The Blade and Chalice było swego czasu stałą miejscówką Wrighta. Przychodził tutaj od zawsze, topiąc różnego rodzaju smutki w najznamienitszych trunkach. Jeżeli ktoś chciałby wskazać stałego klienta, który znałby cały asortyment knajpy, z pewnością wskazałby na Isaac'a - był on w stanie wymienić różnego rodzaju whisky na półkach w kolejności alfabetycznej. Poza tym, nikt tutaj nie zadawał głupich pytań, kelnerki i barmani byli wyrozumiali i spełniali nawet najbardziej dziwne oczekiwania klientów. Patolog nie miał zwykle specjalnych wymagań, ale musiał przyznać, że spotkał już na drodze swojego chlania obsługę, która nie rozumiała wzmacniania piwa wódką. Miał nadzieję, że Carter zrozumie, bo tylko taki drink był wystarczająco godny rozpoczęcia tej obiecującej znajomości.
Spojrzał na kompana spod zmarszczonych brwi, zdradzających u mężczyzny przebieg zaawansowanych procesów myślowych. Bo Isaac rzeczywiście przez chwilę rozważał zaproponowanie tego połączenia koledze, ale szybko pokonał ewentualne wątpliwości i po prostu szeroko się uśmiechnął.
- Mój Drogi, wiele się możemy od siebie nauczyć. - zaśmiał się na słowa Williamsa i szerzej uśmiechnął do barmanki za kontuarem. Uniósł do góry dwa palce, a ona tylko skinęła głową, doskonale rozumiejąc o co chodzi. - Od piwa możesz zaczynać, kiedy jesteś pierwszoroczniakiem i właśnie urwałeś się z domu. My już, Carterze, jesteśmy stare konie. Trochę lepiej wprawione w piciu. No, przynajmniej taką mam nadzieję. - dodał z udawaną powagą, zajmując miejsce na jednej z kanap. Zapowiadał się interesujący wieczór, którego dla bezpieczeństwa obu mężczyzn, lepiej było nie spędzać na chybotliwych, barowych stołkach. Jeszcze sobie głowę rozbiją.
Kiedy barmanka postawiła na stole dwa piwa i dwie pięćdziesiątki, Isaac Wright uśmiechnął się jeszcze szerzej, łapiąc oba kieliszki do rąk. - Na zdrowie, kolego. - mruknął, szczerząc białe zęby, a za chwilę zawartość kieliszków bezceremonialnie wlał do piwa. No, tak można zaczynać imprezę.